बिमला भुसाल (कविता) १४ मंसिर २०७८, काठमाडौं : 

पानी बिना बल्दैन बत्ती।
बल्दैन घरको चुलो।।
पानीको महिमा बुझौ सबैले।
महत्व रैछ ठूलो।।

---

के रैछ कुन्नी त्यो पानीमा।
अन्धकार नि उज्यालो हुने।।
हरेक प्राणी पानी बिना ।
गर्छन छटपटी रूने।।

---

ॲाखा ति रसाउदा नि।
त्यहीॅ पानी तप-तप हुने।।
नबल्दा त्यो घरको चुलो।
पार्दिन्छ छटपटी रूने।।

---

बॉंच्दैनन् ति कलिला बोट नि।
पानीको अभाव हुदॉं।।
झर्छ किन त्यहीॅ पानी फेरी।
खुसी भइ मन रूदा।।

---

पानी बिना छिनमै सकिन्छ।
हरेक प्राणीको सास।।
तप-तप थोपा चुवाइ रहन्छ।
रहदा सम्म सास।।
तप-तप‘।।
रहदा सम्म‘।